آدم های ساده را دوست دارم.
همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند.
همان ها که برای همه لبخند دارند. همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند.
آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد؛ عمرشان کوتاه است.
بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوء استفاده می کند یا زمینشان می زند
یا درس ساده نبودن بهشان می دهد.
آدم های ساده را دوست دارم.
بوی ناب آدم می دهند…
از سپیده
من انسان را در آستانه هزاره سوم دیدم که
تجسم انتقاد بود و مجسمه فریاد.
او همه قيد و بندها را درهم مي كوبيد
و بر هر چه که او را به بند می کشیدند،
برمي آشوبيد .
زنجيرها را مي گسست
و ميله قفس محبس را درهم مي شكست
از مثبت اندیش
می اورد....پس بخواه... و در رسیدن به ان از تلاش
فرو گذار نکن....تنها عشق بورز ...عشق....
هوای صحن و سرای تو، پُر از زمزمه است و آسمان آکنده از ذرات لطیف حضوری است که چهره
زائران خسته را می نوازد. در بارگاه تو، هیچ کس غریب نیست. سلام بر تو ای آشنای غریب!
سلام بر تو، که توس، با آمدنت مدینه ایمان شد. و ما هر روز، در «مشهد» عاشقان، نگاهمان را به
نگاه تو پیوند می زنیم.هر سحر، به کوچه های ایوان نگاه روشنت کوچ می کنیم و چون پرنده ای
غریب، به گوشه حَرَمت پناه می بریم.
شهادت امام غریبان حضرت امام رضا (ع) تسلیت باد
زمینگر
شدن اقتصادی است. بی‌برنامه بودن و مدیریت شعاری برخی دولتمردان تحول
تازه‌ای را در بازار سکه و ارز رقم زد که بی‌شک بیش از آنکه دلیل اقتصادی
داشته باشد دلیل مدیریتی و راه حل‌های شعارگونه را می‌توان دلیل رخ عیان
کردن آن دانست.
روزى امام حسن مجتبى و برادرش حسین علیهمالسلام به همراهى شوهر خواهرشان - عبداللّه بن جعفر - به قصد مكّه و انجام مراسم حجّ از شهر مدینه خارج شدند.
در مسیر راه آذوقه خوراكى آن ها پایان یافت و آنان تشنه و گرسنه گشتند؛ و همین طور به راه خویش ادامه دادند تا به سیاه چادرى نزدیك شدند، پیرزنى را در كنار آن مشاهده كردند، به او گفتند: ما تشنه ایم، آیا نوشیدنى دارى ؟
پیرزن عرضه داشت : بلى ، بعد از آن هر سه نفر از مَركب هاى خود پیاده شدند؛ و پیرزن بُزى را كه جلوى سیاه چادر خود بسته بود، به میهمانان نشان داد و گفت : خودتان شیر آن را بدوشید و استفاده نمائید.
میهمانان گفتند: آیا خوراكى دارى كه ما را از گرسنگى نجات دهى؟
پاسخ داد: من فقط همین حیوان را دارم ، یكى از خودتان آن را ذبح نماید و آماده كند تا برایتان كباب نمایم ؛ و آن را میل كنید.
لذا یكى از آن سه نفر گوسفند را سر برید و پوست آن را كَنْدْ؛ و پس از آماده شدن تحویل پیرزن داد؛ و او هم آن را طبخ نمود و جلوى میهمانان عزیز نهاد؛ و آن ها تناول نمودند.
و هنگامى كه خواستند خداحافظى نمایند و بروند گفتند: ما از خانواده قریش هستیم ؛ و اكنون قصد مكّه داریم ، چنانچه از این مسیر بازگشتیم ، حتما جبران لطف تو را خواهیم كرد.
پس از رفتن میهمانان ناخوانده ، شوهر پیرزن آمد؛ و چون از جریان آگاه شد، همسر خود را مورد سرزنش و توبیخ قرار داد كه چرا از كسانى كه نمى شناختى ، پذیرائى كردى ؟!
و این جریان گذشت ، تا آن كه سخت در مضیقه قرار گرفتند؛ و به شهر مدینه رفتند، پیرزن از كوچه بنى هاشم حركت مى كرد، امام حسن مجتبى علیه السلام جلوى خانه اش روى سكّوئى نشسته بود، پیرزن را شناخت .
حضرت مجتبى علیه السلام فورا غلام خود را به دنبال آن پیرزن فرستاد، وقتى پیرزن نزد حضرت آمد فرمود: آیا مرا مى شناسى ؟
عرضه داشت : خیر.
امام علیه السلام اظهار نمود: من آن میهمان تو هستم كه در فلان روز به همراه دو نفر دیگر بر تو وارد شدیم ؛ و تو به ما خدمت كردى و ما را از گرسنگى و تشنگى نجات دادى .
پیرزن عرضه داشت : پدر و مادرم فداى تو باد! من به جهت خوشنودى خدا به شما خدمت كردم ؛ و انتظار چیزى نداشتم .
حضرت دستور داد تا تعدادى گوسفند و یك هزار دینار به پاس ایثار پیرزن تحویلش گردد و سپس او را به برادر خود - حسین علیه السلام - و شوهر خواهرش - عبداللّه - معرّفى نمود؛ و آن ها هم به همان مقدار به پیرزن كمك نمودند.
بارالها