باور کنید...
باور کنید اشک ها را ریخته ام…
غصه ها را خورده ام
خالی ام از خشم ، دلتنگی، نفرت…
و حتی از عشق… خالی ام از احساس…
+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۳۹۲/۱۱/۳۰ ساعت 18:50 توسط خبرنگار
|
وبلاگ شخصی صویاتا
خدا آن حس زیباست که در تاریکی صحرا زمانی که هراس مرگ می دزدد سکوتت را یکی آهسته می گوید : کنارت هستم
بارالها برای همسایه ای که نان مرا ربود نان،
برای دوستی که قلب مرا شکست مهربانی،
برای آنکه روح مرا آزرد بخشایش
و برای خویشتن خویش آگاهی و عشق
میطلبم.
پیوندهای روزانه
نوشته‌های پیشین
- مرداد ۱۳۹۶
- خرداد ۱۳۹۵
- مرداد ۱۳۹۴
- فروردین ۱۳۹۴
- بهمن ۱۳۹۳
- دی ۱۳۹۳
- بهمن ۱۳۹۲
- دی ۱۳۹۲
- آذر ۱۳۹۲
- آبان ۱۳۹۲
- مهر ۱۳۹۲
- شهریور ۱۳۹۲
- مرداد ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- اردیبهشت ۱۳۹۲
- فروردین ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- آبان ۱۳۹۱
- مهر ۱۳۹۱
- شهریور ۱۳۹۱
- مرداد ۱۳۹۱
- تیر ۱۳۹۱
- خرداد ۱۳۹۱
- اردیبهشت ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۱
- اسفند ۱۳۹۰
- بهمن ۱۳۹۰
- دی ۱۳۹۰
- آذر ۱۳۹۰
- آبان ۱۳۹۰
- مهر ۱۳۹۰
- شهریور ۱۳۹۰
- آرشيو