براي سخنراني نيامدم ،
براي خداحافظي هم ،
نيامدم ...
براي تو آمدم ،
تا ...
کلام آخر را ،
بنويسم ...
مي نويسم ؛
و چون بار گران بودم ،
مي مانم ...
و َ ...
با اميد ِ فردا ،
" مي مانم " .
تو هم ،
اگر از دايره ايي ،
به بزرگي ِ خداآ ...
که " قسمت " مي نامندش ،
نقطه ايي که گويند در آن ،
نقطه ي پرگاريم ما ...
گذشتي ...
شايد روزي دوباره به هم ،
ديگر ،
رسيديم ...
يادت باشد ،
سر راهت سرزميني ست ،
هندوستان گويند ...
همان جا که براي طاووس ،
جورش مي کشي ...
به جنگل طوطيان شکر شکن که رسيدي ،
شبي را بگذاران ،
نگران نباش ،
قرار نيست در آن جا ،
کسي غش کند ...
شب ها ،
فارغ از قيل ُ قال ِ طوطيان ...
سمفوني ِ رقص ِ
برگ ريزان درختان ...
از آسمان ...
و بآواز ِ جيرجيرک
و قورباقه هاي ِ قصه ي ِ
هر شب تنهايي ِ من ...
شنيدن دارد .
راستي يادت باشد ...
مراقب ِ خودت خيلي باشي ؟
باشه ؟ ...
من ؟
من چه کار مي کنم ؟
من هم ،
قرار است
از اين پس بنويسم ...
براي ِ خودم مي نويسم ،
مثنوي مي نويسم ،
مثنوي ِ عشق مي نويسم ،
سر آغازش هم ،
مي نويسم ؛
؛؛؛ يا من براي ِ تو فقط ؛؛؛
...
به سلامت سفرت خوش ...
...
آآآآآآآآهاآآآآآآآآآي ؛
راستي ،
يادم آمد که چه مي خواستم ،
به تو بگويم ...
دايره را که گذشتي ،
وقتي دوباره به هم ،
ديگر
رسيديم ...
مي گويم ....